الف نوشت:
اخیرا یک مقام مسوول دولتی از کاهش بی حجابی در کشور خبر داده است. به گفته این مسوول محترم، حجاب در جامعه 9 درصد افزایش و در یکسال گذشته تعداد افراد بدحجاب و کمی بدحجاب کاهش داشته است.

این آمار حاکی از آن است که دولت توانسته است، بدون اجرای قانون حجاب و عفاف و همراه با تعطیل کردن گشت ارشاد، آمار بدحجابی را کاهش دهد. این آمار همچنین خط بطلانی است بر همه نگرانی هائی که تا امروز از رشد بد حجابی طرح شده است. سال گذشته نیز مسئولین وزارت کشور در کمسیون فرهنگی مجلس توضیح دادند که وضع حجاب در سال 88 از سال 87 بهتر بوده است. به این ترتیب حجاب هر سال بهتر از سال گذشته می شود و دلیلی ندارد که مومنین و علما و مراجع و خطیبان نماز جمعه نسبت به این موضوع بیش از اندازه حساسیت داشته باشند.

اما در این رابطه ذکر چند نکته ضروری است. اولا اینکه مسئولین محترم فرهنگی توضیح دهند که با چه ابتکاری توانسته اند به این امار دست پیدا کنند؟ کدام جامعه اماری را مبنا قرار دادند؟ ویژگی های این جامعه آماری چه بوده است؟ اساسا چه تعریفی از حجاب کرده اند؟ تفاوت کمی بد حجاب با بد حجاب و خیلی بدحجاب چیست؟ اساسا تعریف بدحجاب از کجا امده است؟ تفاوت یک دسته مو بیرون گذاشتن، با روسری برداشتن از نظر شرع مقدس چیست؟ این آمار چگونه مقایسه شده است؟

البته این مسوول وزارت کشور علت این کاهش قابل توجه در وضعیت بی حجابی را توضیح داده اند: "وجود فضای سیاسی ایجاد شده در كشور و مسائل رخ داده بعد از انتخابات سال گذشته، باعث رشد رعایت حجاب و عفاف در جامعه شده است."

به این ترتیب برخلاف نظر رئیس جمهور که موضوع حجاب را غیرسیاسی می دانستند، مسئولین وزارت کشور نشان دادند که اتفاقا بی حجابی امری سیاسی است.

مسوول محترم مناسب است در مصاحبه بعدی توضیح دهند که حوادث سال گذشته چه ارتباطی می تواند به وضعیت حجاب داشته باشند؟ اینکه از چهره برخی نقاب نفاق افتاده است، توانسته عده ای را با حجاب کند و یا سرخوردگی حامیان بی حجاب فتنه گران، باعث شده است تا از کرده خود پشیمان شوند و روسری شان را جلو بکشند.

اما این مسوول دولتی اعترافی نیز داشته است که البته منطقی و علمی است: "نمی‌توان حجاب و عفاف را به عنوان پدیده‌ای مستقل از تحولات موثر در پدیده‌‌های اجتماعی بررسی کرد. آسیب‌های خانواده، طلاق، اعتیاد و سایر آسیب‌های اجتماعی در مقوله مفاسد اجتماعی و موضوع عفاف و حجاب تاثیرگذارند."

با اتکا به همین ادعا انتظار می رود پیش از اصلاح وضعیت بدحجابی، برخی دیگر از ناهنجاری های اجتماعی نیز در وضعیت مشابه، روندی اصلاحی داشته باشند. این در حالی است که این آمار هیچ نسبت و سنخیتی با دیگر گزارش های اجتماعی ندارد.

چندی پیش یک نهاد وابسته به دولت در گزارشی رسمی نوشت که امار روابط بین دختران و پسران رشد معناداری داشته است و تصریح کرد که 55 درصد جوانان با جنس مخالف خود ارتباط دارند. 43 درصد دخترانی که رابطه داشته اند بیان کردند که تنها با یک نفر رابطه دوستی داشته اند و 57 درصد با بیش از یک نفر دوست بودند. این نسبت ها برای پسران 24 و 76 درصد است. 24 درصد از کسانی که با جنس مخالف ارتباط داشته اند بیان کرده اند که رابطه آنان به آمیزش جنسی منجر شده است.

همچنین 40 درصد افراد خیابان را به عنوان مکان آغاز ارتباط با جنس مخالف اعلام کردند، نزدیک به 15 درصد در میهمانی خانوادگی 15 درصد دانشگاه و 12 درصد پارک و بقیه، مهمانی های دوستانه را اولین مکان ارتباطی با جنس مخالف دانسته اند.

در همین حال ناجا گزارش می دهد که آمار جرائم زنان رشد داشته است و وزیر بهداشت هر از گاهی از موج سوم ایدز می گوید و از افزایش روابط پرخطر جنسی شکایت می کند.

این گزارش در کنار آمار طلاق نیر قابل توجه است. چندی پیش مدیر کل بانوان و خانواده استان در همایش علمی عفاف و حجاب ویژه کارمندان دولت با بیان اینکه تنها 16/5 درصد از آمار طلاق مربوط به بیکاری و اعتیاد می شود، گفت: 49 درصد از آمار بالای طلاق مربوط به عوامل مرتبط با عدم رعایت عفاف و حجاب می باشد.

اگر ادعای اصلاح وضعیت حجاب را بپذیریم باید اثر آنرا روی طلاق نیز مشاهده کنیم. هرچند که اثر عوامل اجتماعی در کوتاه مدت خود را نشان نمی دهد، اما بدون شک کاهش بدحجابی نیز یک روزه اتفاق نیافتده است. مطابق آمار نهادهای مسوول در سالی که بی حجابی کاهش داشته است، آمار طلاق 13 درصد رشد داشته است و رشد ازدواج همانند هر سال کمتر از 2 درصد بوده است.

از طرفی به گفته اکثر علمای جامعه شناس میان خط فقر و پررنگی خط چشم و آرایش های غلیظ ارتباط منطقی است. یک گزارش علمی نشان می دهد که هر یک درصد رشد بیکاری 5 صدم درصد بر وقوع جرم در کشور تاثیر می گذارد. به این ترتیب باید دولت محترم توضیح دهد که با چه تدبیری توانسته است با افزایش نرخ بیکاری از 9 درصد به 13 درصد، وقوع جرم را کنترل کنیم.

غرض سیاه نمائی و تصویر سازی غیرمنصفانه نیست. بخشی از ناهنجاری های اجتماعی، در هرجامعه ای اجتناب ناپذیر است. در همین رابطه کشورمان در مقایسه با بسیاری از کشورهای غربی و حتی اسلامی به مراتب وضعیت اجتماعی مناسب تری دارد. اما انچه مهم است اینکه خدمت به جامعه با کتمان بیماری های اجتماعی بیشتر شبیه خیانت است.

وضعیت بد حجابی به اندازه کافی گویا است و این آمار ها نیز مشکلی را حل نمی کند.بدون شک سخنان رئیس جمهور درباره حجاب در سیما نیز در افزایش روند بدحجابی تاثیر داشته است.تا آنجا که برخی خطیبان نماز جمعه همچون آیت الله خاتمی به دولت هشدار دادند که وضعیت بدحجابی در حل تبدیل شدن به کشف حجاب است.

کمیسیون فرهنگی مجلس به کم کاری وزارت کشور در اجرای قانون عفاف و حجاب و عدم تهیه آئین نامه های آن معترض است. مراجع در دیدار با هر مسئولی از وضعیت فرهنگی و گسترش بی حجابی در جامعه گلایه می کنند. با همه این حرفها، دولت مدتها است که اجرای قانون عفاف و حجاب را تعطیل کرده است.

بیم آن می رود که این قبیل اظهار نظر ها و گزارشات نادرست از سوی اطرافیان رئیس جمهور منجر به مماشات رئیس دولت با این معضل اجتماعی شده باشد.

چندی پیش یک نماینده مجلس در گفتگوئی اظهار داشت که درمورد گسترش بی حجابی و نحوه لباس پوشیدن خانمها در خیابان به رئیس جمهور اعتراض کرده است و وی در پاسخ گفته است که "این بی حجاب ها که شما می گوئید کجا هستند.ما که آنها را نمی بینیم.این لباس های تنگی هم که می گوئید مربوط به بی حجابی نیست.یک عده دوست دارند لباس های سایز کوچک به تن کنند. "البته رئیس دولت محترم پیش از این هم به صراحت گفته بود که بیرون گذاشتن موی زنان ارتباطی به دولت ندارد.

در انتها انتظار می رود مسئولین محترم بجای ارائه گزارش های سوال برانگیز به وظیفه قانونی خود عمل کنند و قانون 5 سال خاک خورده حجاب و عفاف را اجرا کنند؛ بدون شک مردم با اجرای این قانون، تغییرات اجتماعی را به چشم خود می بینند و مسئولین را دعا می کنند.